18 listopada 2019 roku na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS w Katowicach odbyła się konferencja poświęcona przestępstwom przeciwko kobietom, w szczególności tym, które pozostają niewykryte:” Ciemna liczba przestępstw – przestępstwa przeciwko kobietom”. Konferencja stanowiła interdyscyplinarne forum do wymiany doświadczeń w zakresie walki z ciemną liczbą przestępstw: dla funkcjonariuszy organów ścigania, wymiaru sprawiedliwości, psychologów, naukowców i praktyków zajmujących się walką z przestępczością i pomocą dla ofiar przestępstw, dla studentów oraz osób zajmujących się profilaktyką przestępczości, a także jej zwalczaniem. Wydawnictwo Silva Rerum po raz kolejny przygotowuje publikację – tym razem Przypadki kryminalne. Przestępstwa przeciwko kobietom. To kolejny tom z serii Przypadków kryminalnych. Każda z części podejmuje inny problem z zakresu ciemnej liczby przestępstw.
/Z recenzji:/
“To nie ja byłam Ewą !… ten krótki cytat z jednego z popularnych przebojów muzycznych, mógłby być niewątpliwie mottem przyświecającym nowej pozycji książkowej pod redakcją Pani dr Joanny Stojer – Polańskiej pt. Przypadki kryminalne. Przestępstwa przeciwko kobietom. Książka jest kontynuacją cyklu poświęconego problemowi nieujawnionych przestępstw, skali zjawiska i charakterystyki ich rodzajów. W najnowszej części czytelnik odnajdzie nie tylko opracowania związane z przestępstwami przeciw kobietom, ale także intrygujące przypadki, kiedy to kobiety stają się sprawczyniami przestępstw. W książce umiejętnie została przedstawiona i skompilowana problematyka dotycząca przestępstw seksualnych, przestępstw w rodzinie, przestępczości transgranicznej a także niewyjaśnione zbrodnie z kobietami w roli ofiar, które figurowały przez długi czas w statystykach jako typowe zaginięcia. Autorzy poruszyli także stosunkowo nowe zjawisko związane z przestrzenią cyfrową naszego życia, jakim jest stalking i inne formy cyberprzemocy. Książka pod względem poruszanej tematyki jest bardzo ciekawym i szerokim opracowaniem, a co najważniejsze, zmienia przekonanie czytelnika, że przemoc wobec kobiet jest zjawiskiem marginalnym i dotyczy z reguły określonych środowisk. Jak podają autorzy, specyfika tego rodzaju przestępczości powoduje, że dotyka ona szerokich kręgów społecznych, a dramaty rozgrywają się najczęściej w zaciszu domowego ogniska. Oprawcami kobiet równie często są ludzie bez wykształcenia, jak i wzięci lekarze czy prawnicy. Dopełnieniem tragedii jest utarte od pokoleń mylne przekonanie, że kobieta powinna być podporządkowaną mężczyźnie i pogodzić się ze swoim losem. Książka jest niezwykle poruszającym studium próbującym określić skalę i przyczyny przestępczości wobec kobiet, a także ukazać mechanizmy powodujące, że kobiety najczęściej milcząco godzą się ze swoim losem lub trwają przy oprawcy. Niewątpliwie jest to pozycja warta lektury i godna polecenia nie tylko dla profesjonalistów, którzy na co dzień stykają się z problemem przestępczości, ale także dla wszystkich, którym nie jest obojętny los drugiego człowieka”.
dr Tomasz Kupiec Kierownik Pracowni Genetyki Sądowej Instytut Ekspertyz Sądowych im. Prof. dra Jana Sehna w Krakowie
“Kolejna zbiorowa praca pod redakcją dr Joanny Stojer-Polańskiej z pewnością nie należy do pozycji, obok których można przejść obojętnie. Nie jest to lektura ani lekka, ani łatwa. Ale chyba nie taka miała być. Padają w niej oskarżenia i mocne słowa kierowane w stronę organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, instytucji powołanych do szeroko pojętej ochrony dóbr człowieka. Każda opisana w książce sprawa jest inna. Są też historie, które tylko dzięki ogromnej determinacji, ciężkiej pracy i wytrwałości policjantów, prokuratorów, sędziów i innych osób zaangażowanych w rozwikłanie poszczególnych zagadek, znalazły swój finał. Nie zawsze szczęśliwy. Trudno bowiem mówić o szczęśliwym końcu, poznając historię, gdzie odnajdywane jest ciało osoby. Często jednak ujawnienie miejsca, w którym ono spoczywa, stanowi o tym, że sprawca może być ukarany, a rodzina i bliscy mają szansę na zakończenie, ciągnącej się nawet latami, żałoby. Wiara w sprawiedliwość i w innych ludzi, poczucie ulgi po trwającej w nieskończoność niepewności, to mimo wszystko pozytywne uczucia. Autorzy „Przypadków kryminalnych (…)”, doświadczeni eksperci i specjaliści, przedstawiciele różnych służb, środowisk akademickich, biegli, ale też osoby, którym nie jest obojętny los pokrzywdzonych ludzi, zmierzyli się z historiami, które chwilami wydają się być szokujące, wręcz niewiarygodne. W wielu przypadkach można było zapobiec takiemu, a nie innemu rozwojowi wydarzeń, popełnionemu zabójstwu, samobójstwu, czy o wiele szybciej rozwiązać konkretną sprawę. Losy kobiet opisane na kolejnych kartach książki ukazują nie tylko słabe strony ludzkiej natury, obnażają również bezwzględność i obojętność instytucji i organów powołanych do ochrony najwyższych dóbr człowieka. W wielu z opisanych historii ślepa wydaje się być nie tylko Temida. Ślepi pozostają ludzie, którym ofiary ufają i wierzą. Kobiety będące ofiarami przemocy – i fizycznej i psychicznej, dodatkowo „karane” przez osoby z bliskiego otoczenia i opinię publiczną za swoją naiwność, bezradność, brak reakcji na krzywdę, której doznają one same albo osoby będące pod ich opieką, ulegają wtórnej wiktymizacji. Spirala nieszczęść, która je dotyka, nakręca się jeszcze bardziej i wpadają w błędne koło, z którego trudno wyjść. Bohaterki Przypadków (…) to kobiety w różnym wieku, z różnych środowisk, o różnym pochodzeniu, wykształceniu, statusie materialnym. Łączy je jednak jedna wspólna cecha: wszystkie próbują walczyć. Pomimo trudności i beznadziejności sytuacji, w jakiej się znalazły, funkcjonują w świecie narzuconym im przez los. Częstokroć opuszczone, zaniedbywane i wykorzystywane już od wczesnego dzieciństwa, przystosowują się do panującej wokół rzeczywistości. Postawione pod ścianą, wyciągają ostatnią, najwyższą kartę obronną, jaka im została – stawiają na szali swoje lub cudze życie. „Przypadki kryminalne – przestępstwa przeciwko kobietom” to lektura godna polecenia wszystkim, którym nie jest obojętny drugi człowiek. Autorom tej pozycji z pewnością nie jest. To bardzo cenna praca, która skłania do refleksji i mobilizuje. Jednych do jeszcze lepszego i skuteczniejszego działania, innych do bliższego przyjrzenia się poruszonym w niej problemom”.
mł. insp. Małgorzata Puzio-Broda Radca Wydziału Poszukiwań i Identyfikacji Osób Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji
