„»Artyści zawsze byli dziećmi wolności i w ten sposób się zachowywali « — stwierdził Louis Jean François Langrenée (1725–1805), francuski malarz, dyrektor Francuskiej Akademii w Rzymie. Niestety, jego obserwacja nigdy w pełni nie znajdowała pokrycia w rzeczywistości. Podobnie jak wolność słowa, również wolność twórczości artystycznej cierpiała z powodu ograniczeń w każdym momencie swojej historii”1.
M. Carmilly-Weinberger, Fear of Art.
Censorship and Freedom of Expression in Art,
New York—London 1986, s. XI.
Ze Wstępu:
Wolność twórczości artystycznej stanowi współcześnie jedno z najważniejszych praw człowieka w sferze kultury2. Wiele państw europejskich wyraża ją explicite w narodowych konstytucjach, a w większości krajów została jednoznacznie rozpoznana w orzecznictwie sądowym. Swobodę ekspresji w sztuce gwarantują także przepisy europejskiego prawa międzynarodowego z zakresu praw człowieka. Jej obowiązywanie potwierdził Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu. Dokonując wykładni art. 10 Europejskiej konwencji praw człowieka, uznał on, że gwarancja wolności wypowiedzi przewidziana w tym przepisie obejmuje również dzieła sztuki3. Także Karta praw podstawowych Unii Europejskiej z roku 2000, która na mocy Traktatu lizbońskiego stała się integralną częścią tzw. prawa pierwotnego Unii Europejskiej w roku 2007, zawiera gwarancję jej poszanowania — art. 13 stanowi, że „sztuka i badania naukowe są wolne od ograniczeń”.
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej z 30 marca 2010 roku, sygn. nr C 83/02.
Pobierz wstęp: __Od zakazu do spis+wstep
Pobierz Spis treści – __Od zakazu do spis
