Rekomendacja:
Prof. zw. dr hab. Jerzy Jastrzębski – Uniwersytet Wrocławski
Prof. zw. dr hab. Tadeusz Kononiuk – Uniwersytet Warszawski
Kolejna powieść Kazimierza Wolnego-Zmorzyńskiego jest dziełem
wyjątkowym zarówno w wymiarze literackim, jak i aksjologicznym.
Rozpoznawalna i uznana fraza literacka Wolnego-Zmorzyńskiego
zachwyca bogactwem treści, budzi emocje, zmusza do
refleksji. Uświadamia czytelnikowi, że koronawirus może spowodować
kryzys i zmierzch cywilizacji euroatlantyckiej budowanej od
kilkuset lat. Autor, podobnie jak Seneka w swojej metaforze klifu,
wskazuje, że bogactwo rośnie powoli, a upadek przychodzi szybko.
Wolny-Zmorzyński – i to jest fascynujące w Jego powieści – oferuje
czytelnikowi szczepionkę na koronawirusa i wywołany przez
nią kryzys. Szczepionką tą są wartości wyniesione z domu rodzinnego.
One – zdaniem Autora – są jedynym fundamentem, który
pozwala człowiekowi przetrwać wszelkie kryzysy. Przesłanie to stanowi
o wyjątkowości powieści Wolnego-Zmorzyńskiego.
prof. dr hab. Tadeusz Kononiuk, Uniwersytet Warszawski
Powieść Kazimierza Wolnego-Zmorzyńskiego czyta się z niesłabnącym
zainteresowaniem od pierwszej do ostatniej strony. Autor
umie ciekawie opowiadać pięknym językiem o ważnych tematach.
Nie poucza narodu i nie zbawia świata, dostarczając recept na jedynie
słuszne postępowanie, niczego też nikomu nie obrzydza. Unika
zarówno retoryki, jak i dydaktyki, ale jego wizja świata zawiera
w sobie dojrzałą mądrość wypływającą z osobistych doświadczeń
i przemyśleń. Szacunek dla tradycji nie pociąga za sobą w „Czasie
Kwarantanny” bezwzględnej negacji współczesności. Próby rozumienia,
analityczna dociekliwość zachowań bohaterów nie prowadzą
do jednoznacznych ocen, lecz owocują empatią i współczuciem.
I o to chodzi przecież w dobrej literaturze.
prof. dr hab. Jerzy Jastrzębski, Uniwersytet Wrocławski
