Można zadać pytanie, czy zasadne jest publikowanie dysertacji sprzed blisko dwudziestu pięciu lat? Czy wyniki badań, które zostały przeprowadzone ćwierć wieku temu mają dzisiaj jakieś znaczenie?

Od czasu obrony pracy w 1998 roku, do dzisiaj prowadzę psychoterapię osób z rozpoznaniem jadłowstrętu psychicznego (anoreksji) i obserwuję, że z mijającym czasem, a tym samym zmieniającymi się czynnikami społeczno- kulturowymi, jedno pozostaje stałe – wysoki poziom aspiracji i niski poziom samoakceptacji.

A to cechy tyleż ważne, co utrudniające proces leczenia. Natomiast badane wówczas przeze mnie możliwości intelektualne były w tamtym czasie pierwszym doniesieniem obalającym mit, że osoby (w domyśle wszystkie) chorujące na jadłowstręt psychiczny cechuje ponad przeciętny potencjał intelektualny.

Choć uzyskane wyniki badań dotyczące sfery emocjonalno-motywacyjnej oraz poznawczej, mogłyby wydawać się niewystarczającym powodem do opublikowania dysertacji sprzed 25. lat. Gdyby nie zainteresowanie i oczekiwanie ich wydania w formie książkowej zgłaszane przez wielu adeptów psychoterapii, z którymi od lat mam przyjemność prowadzić zajęcia szkoleniowe.

Propozycja opublikowania dysertacji sugerowana była bezpośrednio po obronie, ale wówczas z tej sugestii nie skorzystałam. Obecnie przychylając się do zachęty ze strony Wydawnictwa Naukowego Silva Rerum oraz wychodząc naprzeciw oczekiwaniom kształcącym się psychoterapeutom, przyjęłam hipotezę, że opublikowanie przeprowadzonych wówczas badań, ich wyników i wniosków może być przydatne także dzisiaj. Czy ta hipoteza zostanie potwierdzona, czas pokaże.

Mam nadzieję, że publikacja będzie pomocna dla terapeutów podejmujących się niełatwej, ale coraz bardziej potrzebnej pracy terapeutycznej z osobami chorującymi na jadłowstręt psychiczny.

Praca była zrecenzowana przez: prof. dr hab. Annę Izabelę Brzezińską i prof. dr hab. n. med. Irenę Namysłowską

Wydanie książki planowane w pierwszym kwartale 2023 roku.

Fot. Strona tytułowa z 1998 roku.