Z kamieni rzucanych ci po drodze pod nogi zbuduj schody, które poprowadzą cię jeszcze wyżej.
Miguel de Molinos (siedemnastowieczny hiszpański mistyk)
Autorka, rocznik 1962, absolwentka filologii polskiej i germańskiej, zdecydowała się opublikować swoją książkę pod pseudonimem. Pseudonim jest znaczący, ponieważ imię „Anna” znaczy po hebrajsku „łaska”, a wywodzące się z języka niemieckiego nazwisko „Neumann” oznacza nowego człowieka. Zastosowanie pseudonimu jest uzasadnione, ponieważ żyje jeszcze większość opisanych w utworze osób i niektóre z zawartych opinii mogłyby one uznać za niesprawiedliwe. Nie to było to zamiarem autorki. Chodziło raczej o pokazanie SWOJEGO oglądu świata i czasu, w którym żyła, z koniecznym naciskiem na własną perspektywę. Pseudonim pomógł też ograniczyć próby ingerowania w treść przez inne osoby, żeby móc odpowiedzialnie powtórzyć za Poncjuszem Piłatem: „com napisał, napisałem”. Całość utworu doskonale oddaje motyw przewodni życia autorki, której od wczesnej młodości przyświecała idea przemiany, żeby stworzyć możliwie najlepszą wersję samej siebie. W treści występują częste odniesienia do nawrócenia, które przewartościowało wcześniejsze poglądy głównej bohaterki. Książka ma charakter autobiograficzny, wszystkie zawarte w niej zdarzenia są prawdziwe, choć – co oczywiste w tego rodzaju utworze – widziane w perspektywie bardzo subiektywnej Opisane wypadki przefiltrowane przez pamięć autorki ukazują niewielkie wycinki rzeczywistości, w żadnym wypadku nie aspirując jednak do ujęcia panoramicznego. Świadomość własnych ograniczeń potwierdza niewyszukana forma utworu zawierającego sto krótkich szkiców żyjącej na przełomie dwudziestego i dwudziestego pierwszego wieku przeciętnej istoty ludzkiej.

Książka niebawem ukaże się nakładem naszego Wydawnictwa. Naprawdę warto ją przeczytać!